Pro Alice, la poesia in sardo per la piccola scomparsa: “Deus t’at creffiu a su fiancu sou, ca teniat bisonzu de un anghelu nou..”

La bellissima dedica da parte di Giovanni Meles, ventenne di Cuglieri, alla piccola Alice scomparsa qualche mese fa: a breve ci sarà un i,portante evento per ricordarla nel migliore nei modi


Per le ultime notizie entra nel nostro canale Whatsapp

PRO ALICE
Alice, nomene de immensu valore, chi as fattu riflettere su mundu intreu, a cumprendere sa forza e su dolore, a t’ammentare in sas oras de anneu, ca cussu sorrisu de creatura minore, a tentu sas folzas chi l’at donau Deu, nois pensare la devimos cun onore, chi nos at dau leziones de amore. “A”, est sa primma littera de Alice, nos faghe pensare subitu a s’amore, cun custu sa zente as resu felice, e as fattu colmare cussu dolore, cun sa manu de Deus redentrice, as tentu sas folzas da etade minore, nois amore meda devimos dare, comente Alice sighimos ad amare. ”L” invece est sa segunda littera, cosas feas mi enin a sa mente, una cosa isco chi est sinzera, ca este una cosa sufferente, ispero chi bi siet sa manera, de no faghere suffrire attera zente, s’isperanzia la auguro da innoghe, e Deus chi l’intendat custa oghe. ”I” comente incantare nos as fattu, cun su visu angelicu e incantevole, de sa natura unu fine trattu, chi Deus nos at donau benevole, ma su destinu crudele e misfattu, no est bistau meda favorevole, tue de s’incantu abbarras s’insigna, ca ses s’istella de totta sa Sardigna. ”C” su coraggiu mi enit a pensare, dote valorosa po s’umana zente, bi n’de cheret meda po gherrare, in battaglias chi no s’ch’essit binchente, ma a chie eniat in conca de pensare, de n’de essire da sa gherra perdente, su coraggiu tou devimos ammirare, ca po a tie sighimos a gherrare. ”E” tantos sentimentos mi pioene, tipu s’essenza, de sa nostra vida, chi serrada est in custu nomene, e in su coro cun calchi ferida, si sos coros po amore si movene, chere narrer chi bi sese resessida, de sa vida tenimos un attera visione, grazie Anghelu po custa lezione. Cussos ojos de colore cristallinu, chi ana incantau sa Sardigna intrea, ma boltas difficile este su destinu, chi nos faghe patire d’onzi pelea, sos coros nostros palpitana in sinu, ca ses bolada in chelu che una Dea,Deus t’at creffiu a su fiancu sou, ca teniat bisonzu de un anghelu nou. Caru destinu, deo ti dimando, una cosa ebbia chelzo ischire, si si naschit ebbia po suffrire, e si suffrire si devet,dae cando? Naramilu como, puitte tue tando, cuss’innocente nos as fattu patire, Ca suffrire l’as fatta da sa naschida, turmentada da cussu male totta vida. Ponimos appalte penas e dolores, e pensamos a tottu sas bellesas, da su sole, su chelu e sas istellas, e a tottu sas cosa pintas de colores, prenamos sa nostra vida de amores, e pensamos a tottu sas cosas bellas, po sighere sa vida in serenidade, paghe,frattelaniza e bonidade. Cun s’ultima ottava mi cherzo iscusare, si calchi errore in rima appo commissu, bois chi leggides prego de mi perdonare, ca sa poesia no la tenzo a puntu fissu, l’appo fatta po un’Anghelu a onorare, mncar’i no appo tentu se permissu, Alice,como sese a su fiancu de Deu, rezzi dae innoghe custu saludu meu.


In questo articolo: